Belmaatjes gezocht !
Voor onze deelnemers en andere ouderen uit de wijk Noordwest zijn we op zoek naar bellers (voorkeur gaat uit naar bellers die zelf ook in Noordwest wonen) die hen in deze Corona-tijd (telefonisch) willen bijstaan.
We willen je graag koppelen aan een oudere die je de komende tijd (in ieder geval tot 01 juni) onder je hoede neemt. Je peilt de behoefte van de ouderen en biedt ze een luisterend oor. Je volgt de adviezen van het RIVM en zorgt dat er geen paniek ontstaat.
Je geeft aub duidelijk aan dat je een vrijwilliger van Oog voor Utrecht bent en deze komende periode als belmaatje zal fungeren. Aan jullie de vraag om goed te luisteren naar de behoefte van de mensen. Ws is voor de meeste ouderen een praatje over koetjes en kalfjes al heel erg fijn. Mogelijk komen er ook praktische hulpvragen uit. Mocht je hier zelf niet aan toekomen.. stel ze dan aan mij of direct aan de Corona hulpgroep. https://www.facebook.com/groups/206288200592830/?ref=share
Noortje Rozema Het team van Oog voor Utrecht.0642256732
Het is vrijdagochtend, ik ben onderweg naar het Julianapark. Ik maak grote stevige passen want ik wil op tijd zijn om mijn maatje te ontmoeten. Diezelfde week hebben wij telefonisch contact gehad en de stem aan de andere kant van de lijn klonk opgewekt. Dit verandert wanneer ik vraag hoe het nu met haar gaat in deze onzekere tijden.
Teneergeslagen vertelt ze dat ze alleen is en geen familie heeft, ook al die fijne hobby’s en activiteiten; zoals zwemmen en yoga gaan komende tijd niet door. Hoe moet dat nu verder? Aan het einde van het telefonisch gesprek geeft ze aan dat ze zo graag bezoek zou willen. Gezien de situatie met het Corona virus is huisbezoek niet verstandig, dus we besluiten een frisse neus te halen en benen te strekken in het Julianapark.
En daar staat ze dan een oudere vrouw met een bos vol wit grijs haar en een paarse sjaal met bloemen om haar nek gedrapeerd. Het voelt een beetje onwennig om geen handen te schudden dus we glimlachen naar elkaar. Op een ontspannen tempo en natuurlijk op gepaste afstand lopen we door het park. Persoonlijke verhalen en korte anecdotes volgen elkaar op. We gaan nog even op een bankje zitten en ik merk hoe ze gefascineerd naar de dieren in het park kijkt. Het blijkt dat we een aantal overeenkomsten hebben en ze noemt mij een progressieve jonge feminist. De verhalen volgen elkaar in rap tempo op en ze geeft aan zoveel te hebben meegemaakt, maar dat wil ze graag vertellen tijdens een andere ontmoeting. We voortzetten onze wandeling tot we bij de een open grasveld in het park aankomen. Samen doen we een aantal lichte stretch en rekoefeningen. Ze herkent vele van de oefeningen, aangezien die normaliter in de yoga les voorkomen. En nu staan we op een van de eerste lentedagen op een vochtige grasveld ons lijf wakker te maken. Na een aantal oefeningen lopen we richting de uitgang. Ze geeft aan dat ze het heel fijn vond en nog graag een keer zou willen afspreken. De oprechte grote glimlach die daarna volgt spreek boekdelen. En dat afspreken, wordt volgende week vervolgd!